Cennet Ateşi Şehri - Cassandra Clare | Kitap Yorumu

Kitap Adı: Cennet Ateşi Şehri

Orijinal Adı: City of Heavenly Fire

Yazar: Cassandra Clare

Sayfa Sayısı: 780

Yayınevi: Artemis

Goodreads Puanı: 4.48/5

Benim Puanım: 5/5

Arka Sayfa;

Dünyayı sarsan kült seri “Ölümcül Oyuncaklar”ın merakla beklenen bu baş döndürücü finalinde, Clary ve arkadaşlarışimdiye dek karşılarına çıkan en acımasız düşmanla savaşacak: Clary’nin ağabeyi.
Sebastian Morgenstern çoktan harekete geçti. Cehennem Kupası’nın gücüyle Gölge Avcıları’nı karanlık avcılara dönüştürüyor. Aileleri ve âşıkları birbirinden ayıran bu karanlık yaratıklarla Sebastian’ın ordusu gitgide genişliyor.
Köşeye sıkışan Gölge Avcıları, Idris’e çekilse de Alicante’nin meşhur iblis kuleleri bile onları Sebastian’ın gazabından uzak tutacak güçte değil. Üstelik Ne filimler, Idris’te kapana kısılmışken dünyayı iblislerden kim koruyacak?
Ne filimler’in hayal bile edemeyeceği kadar büyük bir ihanet açığa çıkarken Clary, Jace, Isabelle, Simon ve Alec’in kaçmaktan başka çaresi yok. Daha önce hiçbir Gölge Avcısı’nın ayak basmadığı ve giden hiçbir canlının geri dönemediği iblis topraklarının derinliklerine yolculuk etmek zorunda kalsalar da...
Dünyanın kaderi üzerine girişilen bu korkunç savaşta aşk feda edilecek ama ölüm yine de payına düşeni almadan gitmeyecek!

Kalbim ağrıyor gerçekten. Son kitabı bu kadar mükemmel yazacak ne vardı? Beni niye böyle ağlattın Cassandra? İlk kitapları beğenmememin intikamını mı aldın benden? Başlangıçtan anladığınız üzere son kitaba tek kelimeyle ba-yıl-dım. Tüm karakterleri ne kadar sevdiğimi idrak etmemi sağlayan ve tahmin ettiğim üzere Sebastian sayesinde manyak ağladığım bir kitap oldu. Aslında sadece Sebastian değil, bir ara Raphael için gözlerim doldu, sonra Magnus için ve tabii Simon için de. Ama özellikle de sanırım 550. sayfadan itibaren ağlamaya başladım ve sonra zor sustum. Tam beklediğim şefkat sahneleri gelince tutamadım kendimi, hatta tahminimden bile kat kat daha güzel işlemişti yazar. Oralarda çok fena oldum ve istediğimden daha çok ağladım.

Son kitap yarıya kadar daha durgundu ama ne zaman ki Sebastian'la savaşmaya gitmeye hazırlandılar o zaman kitap mükemmel olmaya başladı. İlk yüz sayfada bile tam puan vereceğimi biliyordum çünkü resmen yazar finalden göz kırpıyordu. Bu kitabı o kadar çok beğendim ki ilk dört kitabı beğenmemiş olmam umurumda değil. Son iki kitap sayesinde seri favorilerime girdi. Seri boyunca sevdiğim şeyler; yazarın karakterleri yavaş yavaş içine çeke çeke size sevdirmesi, karakterlerin kitapların devamıyla birlikte daha olgunlaşıp gözünüze girmesi, birçok aşk hikayesine değinip sürekli gözlerinizden kalp çıkarması, seriyi çok akıcı yazıp hiç sıkılmamanızı sağlaması ve tabii ki sizi kötü karakterler yüzünden bile ağlatabilmesi. Kötü karakterlere ağlamayı bayılıyorum. Bu kitabın sonuna doğru olaylar pek tahminim doğrultusunda gitmeyip beni baya şaşırttı ve heyecanı hiç kesilmedi. Bayadır kitap okurken böyle tableti kıracak kadar sert tutmuyordum heyecandan.

Bunlara ek olarak da bir şey demememe gerek yok sanırım. Son kitap çok ama çok güzeldi. Beni duygu silsilesinde oradan oraya savurdu. Bu serinin benim için eksi yönü aşırı fantastik olmasıydı çünkü fantastik kitapları bir tık daha zorlanarak okuyorum, konu beni diğer türler kadar içine çekmiyor. Doğa üstü olması kitaptan soyutlanmama sebep oluyor. Bir de çok geniş bir karakter ailesine sahipti ve bu yüzden kimin kim olduğunu unutup hatırlayana kadar beynimi yaktığım yerler oldu.

Kitap bittiğinde ise seriyi ne kadar sevdiğimi ve karakterlerle vedalaşacağım için ne kadar üzüldüğümü fark ettim. Alec ve Marcus, Jace ve Clary, Simon ve Isabelle ve ve ve tabii ki Sebastian'ım derken hepsini okurken ayrı ayrı hislere boğulmuştum. Sonuç olarak okuyun okutun. Seriye başlayın. Benim de duygularıma gömülmeme izin verin :(