Çöküş ve Yükseliş - Leigh Bardugo | Kitap Yorumu

Kitap Adı: Çöküş ve Yükseliş

Orijinal Adı: Ruin and Rising (Grisha #3)

Yazar: Leigh Bardugo

Sayfa Sayısı: 432

Yayınevi: Martı

Çıkış Tarihi: 02/2015

Goodreads Puanı: 4.19/5

Benim Puanım: 3,5/5

Arka Sayfa;

Hepimiz ölürüz ama herkes bir amaç uğruna ölmez
Güneşin Elçisi Alina, Karanlıklar Efendisi’yle yaptığı son savaştan mağlubiyetle ayrıldıktan sonra yeraltındaki tünellere, 
Beyaz Katedral’e sığınır. Oldukça zayıf düşmüştür ve güneş ışığı olmadığı için gücünü de çağıramamaktadır. 
Tek çare, eski haline kavuşana kadar Apparat’ın dediklerini yapmaktır. Malyen ve Grishaların gizli bir planla Apparat’ı 
kontrol altına alması,Güneşin Elçisi adına mücadeleyi daha da zora sokar.
Alina’nın şimdi, Karanlıklar Efendisi’ni alt etmesi için gereken tek gücün anahtarı olan ateşkuşunu bulması
gerekmektedir. Peki onu bulup üç büyüteci bir araya getirdiğinde, Karanlıklar Efendisi’yle yüzleşerek Karanlıklar Diyarı’nı 
yok edecek kadar kuvvetli olabilecek midir?

İster lanet okumak isterse de yüceltmek için olsun, kimse Karanlıklar Efendisi'nin gerçek adını bilmiyordu. O nedenle ben de adını usulca kendi kendime söyledim.

"Aleksander," diye fısıldadım. Bir çocuğun adıydı bu. Artık kullanılmayan. Neredeyse unutulmuş.

Ağlıyorum arkadaşlar. Şu an yoruma başlarken ağlamıyorum ama biliyorum ki bu yorumun sonuna kadar yine gözlerim dolacak. Bu kitap beni çok fena ağlattı. Yazarın kalemini o kadar ama o kadar sevmedim ki beni ağlatması imkansızdı ama yeminle mahvoldum. Ağlamamın sebebi ana karakterle alakalı değildi, zira ana karakterleri de kitabı da genel olarak beğenmedim. Son zamanlarda beğenmediğim kitaplarda bile ağlamayı huy edindim ama bu kitabın özellikle son iki bölümü beni mahvetti. Cidden toparlayamadım kendimi. Ama yazar böyle yapmasaydı ve beni o son iki bölüm sayesinde etkileyemeseydi çok düşük bir puan verecektim.

Beni tekrar öptü. Bu kez durmadı; yanaklarım kıpkırmızı kesilirken yüreğim küt küt atıyor, bırakın başkalarınınkini, kendi adımı bile zar zor hatırlıyordum. Sonra Harshaw'un şarkı söyleyişini, Tolya'nın homurdanışını ve Zoya'nın neşe içinde hepimizi öldürmeye yemin edişini duydum.

Çöküş ve Yükseliş benim için çöküştü çünkü son kitabı da beğenemedim. O kadar hızlı o kadar karmaşık olaylar geçti ki bir ara karakterler adına ben derin nefes aldım. Bir öyle bir böyle, çok kafamı karıştırdı. Bu olay gerçek mi, burada Karanlıklar Efendisi'nin hayali mi mevcut yoksa kendisi mi derken kitap gelip geçti. Normalde kalabalık karakterleri olan kitapları severim ama bu seriyi konusu ve özellikle işlenişi yüzünden sevmedim. Üçüncü kitap da benim için sıkıcıydı, bir an önce bitirmek istedim. Yani sonuç olarak Grisha serisi benden geçemedi. Bu seri de yazarın kalemi de bana hitap etmedi. Son iki bölümde öyle deli gibi ağlamasaydım 2 puan verecektim ama özellikle kitabın sonunda geçen bir iki cümleyi hatırladıkça bile kötü oluyorum. Beni böyle duygusallığa boğup ağlatması bakımından çok güzeldi ama ne yazık ki bu kitap boyunca sıkıldığım gerçeğini arka plana atmıyor. Kitaptan beklentim yine Karanlıklar Efendisi yönündeydi. Çok buruk olsa da yazar beni o yönden beklenmedik bir şekilde tatmin etti. Ana karakterlerin kavuşması falan pek umurum değildi ama yine de sonu da beni hayal kırıklığına uğratmadı.