Karanlık Zihinler - Alexandra Bracken | Kitap Yorumu

Kitap Adı: Karanlık Zihinler (The Darknest Minds #1)

Orijinal Adı: The Darknest Minds

Yazar: Alexandra Bracken

Sayfa Sayısı: 572

Yayınevi: Parodi

Çıkış Tarihi: 12/2014

Goodreads Puanı: 4.29/5

Benim Puanım: 5/5

Arka Sayfa;

Adım Ruby.
Hepinizden farklıyım.
Aklınızın derinliklerinde gezinebilir,
anılarınızı hiç yaşamamışsınız gibi silebilirim.
Henüz on yaşındayken Thurmond'daki bu rehabilitasyon kampına gönderildim. Hem de kendi ailem tarafından...
Burada her adımımız izleniyor, nefes alış verişlerimiz bile.
Yalnız değilim.
Maviler... Yeşiller... Turuncular...
Sarılar ve Kırmızılar...
Karanlık Zihinler...
Ve yaşamak için saklanmak zorunda kalanlar
Ve kaçanlar...

Bana böyle manyak duygular yaşatan oradan oraya sürükleyen bir yeni serinin ilk kitap yorumumla iyi geceler herkese. Yarın sabah erken kalkacağım ama inat ettim şu kitabı bitireceğim diye. Kitaba dün akşam üstü başladım ve bugün her ne kadar başları aşırı sıkıcı olsa da dişimi sıkarak devam ettim. İyi ki öyle yapmışım. Bu kitap elimde sürünmeyi hak edecek türden değildi. Zaten yarıdan sonrasında istersen elinden bırak durumundaydım. Mükemmel bir kitaptı. Bu kadarını ciddi anlamda beklemiyordum. Övgü dolu yorumları okumuştum, beklenti içine girmiştim ama yine de karakterleri bu kadar sevip bağrıma basıp hiç beklemediğim bir şekilde ağlayacak duruma gelecek kadar kitabı sevebileceğimi düşünmemiştim. Beni böyle tersköşe yapmasına hayran kaldım.

Kendimi kandırmamın bir manası yoktu. Camdaki yansımama baktığımda bir patikanın sonundaki o küçük, beyaz evde yaşayan Ruby'den -o parmaklarına bal bulaşmış, saçları örgülü kızdan- en ufak bir iz göremiyordum artık. Bu his içimi, sanki en sevdiğim şarkının sözlerini unutmuşum gibi büyük bir boşlukla doldurdu. O kız sonsuza dek kaybolmuştu artık. Ve kalbindeki en küçük pırıltıdan bile.

İlk yüz sayfa kadarı çok sıkıcıydı. Sıkıcı derken artık olayların hızlanmasını istiyorsunuz ama sonuçta sıkıcı olsa da kesinlikle bir şeylerin olacağını bildiğinizde sayfaları aceleyle çeviriyorsunuz. Olayların kopmaya başlamasıyla birlikte kitabı bırakamadım zaten. Ruby karakterini öyle sevdim ki kelimeler kifayetsiz. Sadece Ruby'i değil elbette. Başta Lee sonra huysuz Chubs'ı ve elbette tatlı mı tatlı ve beni kitabı okurken saf saf sırıttıran Zu'ya bayıldım resmen. Öyle güzel bir kitaptı ki olayların başlangıcıyla elimde akıp gitti. Ben de hayran hayran satırları okudum. Son yüz sayfaya kadar tam puan vermek konusunda kararsızdım ki muhtemelen de vermeyecektim ama son yüz sayfada gelişen olaylarda muslukları öyle bir açtım ki yorumumu hafif bir baş ağrısıyla yazıyorum. Kitap çekimimi ilk yüz sayfayı okuduktan sonra yaptığımdan öyle renksiz duruyor yoksa sonra her tarafını işaretledim.

"Bunu daha fazla yapamam," diye haykırdım. "Neden beni yalnız bırakmıyorsun ki?"

"Çünkü sen olsan beni bırakmazdın."

Tekrar söyleyerek belirtiyorum ki mükemmel bir kitaptı. Distopya türünde okuduğum en iyi kitaplardan biriydi kesinlikle. Serinin diğer kitaplarını okumayı sabırsızlıkla bekliyorum. Buz Kapanı'nı okurken ilk kitaptan dolayı içim hep bir buruk olacak ve muhtemelen beni biraz ağlatacak. Bu yüzden içim daha büyük bir heyecanla dolu. Tabii Buz Kapanı'nın arka sayfasını okumak bile merakımı iki katına katlıyor. Bu arada ağladığım kitaplar hakkında da bir blog yazısı yazmayı düşünüyorum ama önce şubat ayında okuyacağım kitapların bitmesini bekleyeceğim. Son olarak Karanlık Zihinler harika bir kitaptı. Üç kitaptan oluşan serinin ikinci veya üçüncü kitabına tam puan vereceğimi düşünürken ilk kitabından beni böyle etkilemesine hayran kaldım. Parodi yayınlarının harika basımıyla ve mükemmel çevirisiyle bu kitabı uygun satması da cabası. Okumayan kitap kurtları varsa direk sepete :)