Herkesleşme - Tunç İlkman | Kitap Yorumu

Kitap Adı: Herkesleşme

Yazar: Tunç İlkman

Yayınevi: Destek Yayınları

Sayfa Sayısı: 159

Benim Puanım: 5/5

Arka Sayfa;

“Zeyneb’le o akşam güzel bir parkta oturduk ve âşık olduk. Güzel bir parkta oturmak ve âşık olmak harika bir şeymiş. Küçük kesekâğıdından çıkardığım pişmiş kestanelerin kabuğundan kolayca ayrılan kısımlarını ona veriyor, tüylü zarını soyamadığım kırıntılarını ise kendi ağzıma atıyordum. İsimlerimizi henüz bilmiyorduk. Sorma gereksinimi de duymamıştık herhalde. Nasıl olsa öğrenecektik. Ve ben ilk başta bunu Zeynep olarak algılayacaktım. ‘Yalnız sonu b ile’ diye uyardığındaysa önümüzdeki senelerde ona ‘Zeynebim’ derken adını bozmayacak olmaktan büyük sevinç duyacaktım.”

Kitapta o kadar çok yeri işaretledim ve o kadar çok satırı sevdim ki; bu alıntıyı eklerken bile karar vermekte zorlandım. Henüz sadece arka kapağını okumakla bile sıcacık bir kısa romanın beni beklediğinden kuşkum yoktu. Tahmin ettiğim gibi sıcacıktı ama öyle derin uçurumlardan geçti ki, beni her bölümle beraber daha da hayran bıraktı. Kitabı çok ama çok beğendiğimi açık gönüllükle belirmeliyim. İsmi ve ön kapağı sayesinde daha farklı bir kitap bekliyordum fakat okumaya başladığımda içine girdiğim girdap satırları soluksuz okuyup, kısacık kitabı ısrarla elimden bırakmayıp daha uzun olmasını dilemekle geçti. Konusuna ufacık değinmek gerekirse; Ömer artık hayatta daha fazla yanlızlaşamayacağına hakkıyla inanarak intihar etmek istemektedir. Fakat bu intiharı hem bugüne kadar duyduğum en garip ölüme yürüme şeklidir, hem de bu intiharı gerçekleştirmeden önce yerine getirmekte kendini zorunlu hissettiği adımlar vardır. Bu bahsettiğimiz yerine getirmesi gereken konulara değinilmesiyle Ömer'in öyküsünü okumaya başlıyoruz.

Zeyneb aniden elimi tutuverdi. Bu, ayın tam olarak güneşi örtmesi, bir serçenin korkusuzca size değecek kadar yaklaşması gibi bir şeydi. O anın bozulmaması için gözlerimi dahi kırpamıyor, sadece yutkunuyor ve hiçbir zaman ölmemeyi diliyordum.

Zeyneb'in hayatına nasıl girdiğini ve hayatını nasıl acımasız bir şekilde şekillendirdiğini okurken; yazarın da belirttiği gibi içimde hep bir çiçek filizlenmeyi bekledi. Kitabı son satırına kadar büyük bir şevk ve heyecanla okudum. En çok da Ömer'in aşkını okudukça böyle bir aşkın var olması ihtimaliyle içten içe eridim. Son kısımlara vardıkça son üç bölümün kitabı nasıl bir uçuruma sürükleyeceğini tahmin ederek ısrarla sakin kafayla, satırları hafızama kazımak isteyebileceğim şekilde yalnız bir tatla okumak istedim. Kitabın sonuysa beni büyük bir şoka uğrattı. İlk başta okumaya başladığımda içimden fışkıran acıma ve empati hisleri sonlara doğru hezimete uğradı. Ağır bastığı kısımlar aşk-dram gibi görünürken sonlarına doğru aslında insana kesinlikle her tadı hakkıyla yaşattığını düşündüğüm bir kitap oldu. Son olarak yazarın dili gerçekten muazzamdı. Öyle güzel bir anlatım, öyle güzel benzetmeler ve öyle harika bir betimle tarzı vardı ki; son zamanlarda okuduğum yeni türkçe yazarları düşündükçe öfkelenmemek elde değildi. Kitap baştan sona öyle harika bir özenle yazılmış ki yazarı tebrik ediyorum. Gerçekten çok beğendiğim ve kesinlikle içtenlikle önereceğim bir kitap oldu. Bir an önce okumanızı ve sizi de bana yaptığı gibi değindiği aşk hikayesiyle yüreğinizi ezmesini, bir yandan canınızı yakarken, bir yandan kucağınıza beklenmedik bir olay atmasını diliyorum.