Kayıp - Sally Green | Kitap Yorumu

Kitap Adı: Kayıp

Orijinal Adı: Half Lost (Half Blood #3)

Yazar: Sally Green

Sayfa Sayısı: 372

Goodreads Puanı: 3.92/5

Benim Puanım: 4/5

Arka Sayfa;

Bela ile başlayan ve Vahşi ile devam eden Nathan’ın öyküsü, serinin son kitabıKayıp ile okuru sarsacak ve akıllardan uzun süre çıkmayacak!
Nathan Byrn bir kez daha kaçıyor.
Avcı Ak Cadılar saldırıyor! Artık hiçbir Kara Cadı güvende değil!
Nathan hiç olmadığı kadar güçlü ama aynı zamanda aklını kaybetmenin eşiğinde. İttifak'ı savunmak için, İttifak'ın elindeki en güçlü silah olmak zorunda.
Ve kendisinden nefret eden cadı toplumunu kurtarmak için sevdiği her şeyi riske atması gerekiyor.

"Uzun zamandır yoktun. Kayıp mı oldun?"

"Kaybolmadım, yaralıydım."

Halfblood serisi benim ilk kitabından beri çok severek ve farklılığı sayesinde merakla okuduğum bir seriydi. İkinci kitabın sonu bana fena dokunmuştu çünkü Annalise benim çok sevdiğim bir karakterdi. Tamam, Gabriel'i de seviyorum ama Nathan'ın Annalise olmasını daha çok istiyordum, bu yüzden Nathan'ın böylesine ham bir nefretle Annalise'yi düşünmesi beni üzmedi değil. Nathan'ın kesinlikle kendine göre gerçek nedenleri vardı ama yine de bu durum beni üzülmekten geri koymadı. Serinin son kitabı olduğu için en sevdiğim kısmı dolu dolu olmasıydı. Sanki son kitap değilmiş gibi durağan ilerlemedi, aksine tam istediğim satırlarla doluydu. Çok vahşi bir kitaptı. Sürekli kan dolu satırlar vardı ve böyle şeyleri kitaplarda okumayı değil, izlemeyi kaldıramayan biri olarak Nathan'ın bu gözü dönmüş hali beni baya şaşırttı. Bir ara eski Nathan'ı tamamen unuttuk ama Gabriel sağolsun en sonunda bize dönmesini sağladı. Gabriel'i bu kitapla birlikte bayılarak okudum. Kitabın sonlarına doğru yaklaştıkça Nathan&Annalise ne olacak diye beklerken bir anda boğazıma bir yumru oturdu. Heyecan, kurgu ve karakterlerin ilişkileri bakımından çok iyiydi. Ama benim ölüp bittiğim kısımlar tabii ki son bölümleriydi. Serinin ikinci kitabını sonu da gözlerimi doldurmuştu ama üçüncü kitabın sonu ağlattı diyebilirim, çok güzeldi...