Efsane - Marie Lu | Kitap Yorumu

Kitap Adı: Efsane

Orijinal Adı: Legend (Legend #1)

Yazar: Marie Lu

Sayfa Sayısı: 305

Yayınevi: Pegasus

Çıkış Tarihi: 

Goodreads Puanı: 4.20/5

Benim Puanım: 5/5

Arka Sayfa;

Gerçek, Efsane’ye dönüşecek
Los Angeles, Kaliforniya Cumhuriyeti, 2130
Nüfus: 20,174,282
Bir zamanlar Amerika Birleşik Devletleri’nin batı kıyısı olarak bilinen yerde şimdi Cumhuriyet adında, komşularıyla sürekli savaşan bir ülke vardır. Cumhuriyet’in seçkin sınıfından gelen on beş yaşındaki üstün yetenekli June, askerî bir dehaya sahiptir. İtaatkâr, hırslı ve kendini ülkesine adamış bu genç kız onun uğruna her şeyi yapmaya hazırdır. Fakir bir aileden gelen on beş yaşındaki Day ise ülkenin en çok aranan suçlusu ve bir devlet düşmanıdır. Kendisi gibi asker olan ağabeyi Metias öldürülünce June, Day’in peşine düşer. İnandıkları şeyler uğruna savaşan bu iki gencin kesişen yolları, onları Cumhuriyet’in karanlık sırlarına götürecektir.

Kalkmamı söyleyen bir sus duydum. Yan tarafıma baktığımda bana elini uzatan bir çocuk gördüm. Açık mavi gözleri, kirli bir yüzü ve yıpranmış bir şapkası vardı; sanırım hayatımda gördüğüm en güzel çocuktu.
"Hadi," diye ısrar etti. Elini tuttum.

Toz ve kargaşanın içinden sokağı aceleyle geçip akşamın uzayan gölgelerinde kaybolduk.

Herkese merhaba! Kül'ü bitirdikten sonra distopya okumayı ne kadar çok özlediğimi fark ettim ve bir anda Bad Romeo'dan sonra kendimi Efsane okurken buldum.305 sayfayı bir oturuşta bitirdim. Niye mi? Çünkü tek kelimeyle mükemmel bir kitaptı. Bazı kitap yorumlarında hunharca eleştirildiğini ve abartıldığını falan okumuştum ama beni o yorumlar hiç etkilemedi. Ben bu kitaba tek kelimeyle bayıldım. Serinin ilk kitabında sadece 305 sayfayla yazarın böyle bir konuyu mükemmel işleyip bu kadar beğenmemi sağlamasına hayran kaldım. Olay örgüsü o kadar heyecanlıydı ki kitabı elimden bırakamadım.

Bütün kızgınlığımı, korkumu ve endişemi kafasının arkasında yoğunlaştırdım. Onu takip ettiğimi anlamasın diye aramızda mesafe bırakmaya çalışıyordum. Bir yanım onun beni Skiz dövüşünden nasıl kurtardığını, yanımdaki bu yaranın iyileşmesine yardım edişini, ellerinin ne kadar nazik olduğunu hatırladı. Ona bağırmak istedim. Kafamı bu kadar karıştırdığı için ondan nefret etmek istiyordum.
Aptal çocuk! Hükümetten bu kadar kolay kaçabilmiş olman bir mucizeydi ama artık ailen ve arkadaşların bu kadar risk altındayken kaçamazsın. Bir suçluya acımayacağım, diye kendime hatırlattım sertçe. Sadece ödeşeceğiz.
Kitap hakkında bir sürü harika şey mevcut. Öncellikle karakterlere bayıldımm. Hem June hem de Dan'e ikisine de ayrı bayıldım. İkisi de öyle derin karakterlerdi ki içime çekip sarılasım geldi. Çok güzel bir kitaptı. O kadar ki sonunda çok fena gözlerim doldu. Konu o kadar güzel işlenmişti ki hayranım yazara. Bir sürü satırı işaretleyip durdum. Çok uzun bir yorum olmayacak. Bana her türlü duyguyu yerinde yaşatan çok güzel bir distopyaydı. Hele de aşk konusunda böyle derin olması beni o kadar sevindirdi ki anlatamam. Distopya diyerek bilim kurguyla çok fazla dem vurmadı. Dram ve aşk dolu sayfalarını bayılarak okudum.

Daha sonra yerde kıvrılırken Day'e "Garip," dedim. Dışarıda kasırga tüm şiddetiyle sürüyordu. Birkaç saat içinde yola çıkmamız gerekecekti."Seninle burada olmak çok garip. Seni çok az tanıyorum. Ama... sanki aynı kişiymişiz de iki farklı dünyada doğmuşuz gibi hissediyorum."

Umarım Karanlık Zihinler serisi gibi ilk kitapta ağlayıp o kadar beğenip ikinci kitapta beğenim düşmez. Umarım en az Efsane kadar serinin ikinci kitabı olan Deha'yı da beğenirim. Sonuç olarak içinizde en ufak bir distopya aşkı varsa kesinlikle okuyun. Zaten kitapkurtlarından çok fazla okumayan kalmamıştır ama yine de olur da yorumuma denk gelip kitabı almaya karar vereceksiniz kesinlikle alın! Serinin diğer kitaplarını hemen art arda okuyup Marie Lu'nun kaleminde kaybolmak istiyorummm.