Trendeki Kız - Paula Hawkins | Kitap Yorumu

Kitap Adı: Trendeki Kız

Orijinal Adı: The Girl On The Train

Yazar: Paula Hawkins

Sayfa Sayısı: 359

Yayınevi: İthaki

Çıkış Tarihi: 03/2016

Goodreads Puanı: 3.84/5

Benim Puanım: 5/5

Arka Sayfa;

Rachel her gün aynı trene binip aynı çifti izliyordu. Çiftin başına gelenleri bütün ülke duyduktan sonra, hayatlarına dâhil olmaya karar verdi.

Yorumum;

Bu kitabın kapağını görmelere doyamadım. Kime baksam okuduğunu gördükçe iyice şevklendim ve sonunda ben de alıp okuyabildim. Aslında dün gece 70 sayfa kala bıraktım çünkü evde herkes uyumuştu ve ben de biraz tırsak olduğumdan oturup okumak istemedim. Öncelikle kitap mükemmeldi. Tek kelimeyle bayıldım. Bazı distopyaları okurken bile bunu okuduğum kadar heyecanlanmadım. Artık polisiye kitaplara daha çok yer vereceğim.

Başımı vagonun penceresine dayamış, tıpkı filmlerdeki kayan çekimler gibi çekip giden evleri seyrediyordum. Onları, diğerlerinin görmediği gibi görüyordum, muhtemelen kendi sahipleri de bu açıdan görmüyorlardı. günde iki kez, bir anlığına da olsa bana başkalarının hayatlarından bir manzara sunuluyordu. Evlerinde güven içinde oturan yabancıları seyretmenin rahatlatıcı bir etkisi vardı.

Ana karakterimiz olan Rachel çok farklı bir karakterdi. Kitap da çok karışıktı. Hatta ilk yüz elli sayfasına kadar kendimi kaptıramadım kitaba. Ama sonra diğer iki kadın karakterin ağzından anlatılan sayfaların eklenmesiyle manyak merak etmeye başladım. Kitapta bir sürü karakter vardı. İlk başta olayı kaptım ve açık açık söylüyorum kesin bunu sarhoş Rachel yaptı dedim. Spoiler vermeye çalışmıyorum ama ben Rachel'de şüphelenip durdum. Bir şeyleri hatırlamaması beni deli etti. Ayrıca Rachel karakteri benim biraz zoruma geçti açıkçası. Şöyle ifade edeyim; çok silik bir karakterdi. Kitap boyunca ona öfkelenip durdum. Neden seni aldatıp boşayan kocanın gölgesinde yaşamaya hala bu kadar meraklısın diye düşünerek sinirlenip durdum, o yüzden de Rachel'i başlarda pek sevemedim. Ama sonradan öyle bir içime çektim ki kitaba atlayıp onu deli gibi savunmak istedim.

Şimdi trende oturmuş, kollarımı kendime dolamış, maceraya atılmış bir çocuk gibi titreyen ellerimi durdurmak için yanlarımda sabitlemiştim.

Kitap aslında üç ana kadın karakterin hikayesinin bir noktada birleşmesini anlatıyor. Çok değişik kitaptı. Böyle kendini diğer kitaplardan ayıranlara bayılıyorum. Aslında kesin çok beğenirim falan diye düşünmemiştim ama kitap ilerledikçe "hadi canım oradan, buraya da yapıştır post-it" durumlarına girdim. Bence kesinlikle mükemmel bir kitaptı. Bir sağ vurdu, bir sol gösterdi ve beni baya şaşırttı. Gerek anlatım şekli, gerek olayların birbiriyle çelişen durumları ve gerek aslında hiç de göründüğü gibi olmayan tüm karakterleriyle harika bir kitaptı.

Gerçek arkadaşlarının onun hakkında söylediklerini düşündüm: muhteşem, komik, güzel, sıcak kalpli. Sevilen. Bir hata yapmıştı. Böyle şeyler olurdu. Hiçbirimiz mükemmel değildik.

Tam da bir karakterlerin başına heyecanlı bir şey anlatacakken diğer karaktere geçip beni orta yerimden çatlattı. Böyle büyük bir merakla kitap okumaya bayılıyorum. Ama baya tırsmamı da sağladı açıkçası. Dün gece tek başıma oturup okumak istemedim, biraz tırstım. Kitapta olaylar o kadar hızlı geçiyordu ki okurken oturup düşünüp şu şunu yapıp diye tahmin bile kuramadım. Dopdolu bir kitaptı ve harika bir polisiye romanıydı. Bu kitaba dair hiçbir yerden spoiler yemedim ve kimsenin yorumunu tamamen okumadım bile. Bu kadar beğenildiğini ve Eylül'de filminin çıkacağını duyunca artık ben de okumalıyım deyip satın aldım ve iyi ki almışım. Azıcık gerilim polisiye türünü seviyorsanız kesinlikle okuyun! Bu kadar harika çıkacağını düşünmemiştim!